Het backpackloze bestaan in Indonesië
Blijf op de hoogte en volg Lonneke, Vera, Wendy, Marieke
04 April 2015 | Indonesië, Semarang
Selamat malam allemaal!
Zo, ons eerste reisverslag vanuit Semarang! We zijn hier heelhuids aangekomen, maar wat was het een avontuur..
Woensdagmiddag vertrokken we naar het vliegveld, na het afscheid met de familie kon de reis echt beginnen. Eerst een korte vlucht van 3 uurtjes naar Istanbul. Deze vertrok helaas al een half uur later dan gepland. De combinatie van eten, turbulentie en landen zorgde voor de helft van het gezelschap al voor lichte (lees: ziek, zwak en misselijk) problemen. Na flink wat haasten om onze volgende vlucht te halen (rennen door drukke vliegveld hallen en plassen in STINK wc's) waren we toch nog op tijd om te boarden, doordat die vlucht wederom te laat vertrok. Deze vlucht was helemaal prima, films gekeken, tweede avondmaal, slapen en goor ontbijt (champignons en aardappelspul gecombineerd met eierflubber). Na 9 uur vliegen hadden we een korte tussenstop in Singapore. We konden lekker t vliegtuig uit en wilden even gaan chillen. Na een iets verkeerd ingeschatte boarding time, waren we de laatste die het vliegtuig ingingen. Maar (bijna) alles kwam goed. Bij aankomst in Jakarta stond er heel fijn een man met een bordje op ons te wachten. Wij dachten: YES! onze chauffeur naar het hotel. Helaas bleek al snel dat hij van de baggage claim was en kwam hij ons melden dat onze backpacks nog in istanbul lagen. We konden ze zaterdag pas op gaan halen in Semarang. Buiten het vliegveld stond gelukkig onze echte chauffeur wel te wachten. Na een wilde rit door de spits van Jakarta en ontelbaar verkeersovertredingen, waar we doodsangsten uitstonden zonder riem, kwamen we aan in een mooi hotelletje waar we de nacht lekker hebben doorgebracht (voor de helft dan..). Helaas maar een korte nacht want om 4 uur moesten we al weer de pendelbus naar het vliegveld hebben, daar zouden we de bus pakken naar het treinstation. Deze bus scheen niet te rijden volgens de chauffeur, maar zijn 'friend' wilde ons wel even brengen. Na korte twijfel en een bedrag afgesproken te hebben zijn we in de auto gestapt. Na deze mooie deal tussen de chauffeur en zijn friend kwamen we aan op het treinstation. Hier hebben we de tickets gehaald en zijn we op zoek gegaan naar een lekker ontbijtje. Beetje jammer van de thee die smaakte naar de hot coldrex (volgens Vera). Na een dik uur wachten op de trein mochten we de executive class instappen. De trein viel haast uit elkaar, maar we zaten (en sliepen) er prima. Voor naar de wc gaan had je skills nodig: in een schommelende trein proberen goed te richten op een gat in de bodem. Na een indrukkende (Wendy bedoelt indrukwekkende) reis langs sloppenwijken, rijstvelden, spelende kinderen op het spoor, en zelfs de zee (op 2 meter afstand) kwamen we aan in Semarang. Hier stond onverwachts een bordje met onze naam in de lucht, we werden door iemand van het ziekenhuis naar de homestay gebracht! We werden begroet door miss Tuti die ons een rondleiding gaf door de homestay. We hebben de kamers en zijn ‘al’ onze spullen op gaan bergen. Wendy heeft de princess room (met stof), Lonneke de Wifi-loze kamer, Marieke wat huisdieren (familie Gekko) en Vera de big brother room.
Omdat onze spullen nog in Turkije lagen, wilden we wat toiletspullen gaan kopen in een shoppingmall. We vroegen de bewaker of deze weg te lopen was en hoe we dan moesten lopen. Vol overtuiging vertelde de bewaker dat we naar links moesten gaan. Na 10 minuten lopen kwamen we er achter dat in deze sloppenwijk met afvalrivier waar we bij terecht kwamen geen shoppingmall zou liggen. Omdraaien dan maar en weer langs allemaal de Indo’s die keken naar deze 4 bankbiljetjes die over straat liepen. Toch maar een taxi genomen richting de shoppingmall die precies de andere richting op was. We hebben wat inkopen gedaan en lekker gegeten bij Wendy’s. De dag was lang dus daarna onze eerste nacht in Semarang. Vannacht dachten we even dat er een kind vermoord werd, maar dit bleek ons kakketoe Jacob.
Vandaag konden we eindelijk onze backpacks ophalen. We zouden eigenlijk een smsje krijgen als ze aangekomen waren in Semarang, maar zonder deze gehad te hebben zijn we toch maar naar het vliegveld gegaan. Dit was weer lekker Indonesisch geregeld, we konden eerst zonder tickets achter de security check en vervolgens zag Wendy onze tassen staan en rende daar als een malle op af waardoor de baggage claim meneer erg schrok en de rest in hun broek pieste van het lachen. Al met al, we hadden weer onderbroeken, jeej! ’s Middags wilden we naar een andere mall en werden we aan de verkeerde kant afgezet, waardoor we de verkeerde mall te pakken hadden. Dit was een echte Indonesische mall, waar we veel bekijks hadden en zelfs werden gefilmd. Toen we bedachten dat dit niet de goede mall was, liep Lonneke naar een reuze kakkerlak en rende de rest er schreeuwend van weg. Daarna de drukke weg oversteken naar de goede mall. Na het eten nog even op de Simpang Lima geweest, het centrale plein van Semarang, dit was erg gezellig met lokale bevolking. Daarna nog een kort boodschapje bij onze leuke buurtjes wat veel lachmomenten opleverde.
Kortom, avonturen genoeg hier, wij vermaken ons nog wel even!
Groetjes,
Lonneke, Wendy, Vera en Marieke
PS. foto's komen later
Zo, ons eerste reisverslag vanuit Semarang! We zijn hier heelhuids aangekomen, maar wat was het een avontuur..
Woensdagmiddag vertrokken we naar het vliegveld, na het afscheid met de familie kon de reis echt beginnen. Eerst een korte vlucht van 3 uurtjes naar Istanbul. Deze vertrok helaas al een half uur later dan gepland. De combinatie van eten, turbulentie en landen zorgde voor de helft van het gezelschap al voor lichte (lees: ziek, zwak en misselijk) problemen. Na flink wat haasten om onze volgende vlucht te halen (rennen door drukke vliegveld hallen en plassen in STINK wc's) waren we toch nog op tijd om te boarden, doordat die vlucht wederom te laat vertrok. Deze vlucht was helemaal prima, films gekeken, tweede avondmaal, slapen en goor ontbijt (champignons en aardappelspul gecombineerd met eierflubber). Na 9 uur vliegen hadden we een korte tussenstop in Singapore. We konden lekker t vliegtuig uit en wilden even gaan chillen. Na een iets verkeerd ingeschatte boarding time, waren we de laatste die het vliegtuig ingingen. Maar (bijna) alles kwam goed. Bij aankomst in Jakarta stond er heel fijn een man met een bordje op ons te wachten. Wij dachten: YES! onze chauffeur naar het hotel. Helaas bleek al snel dat hij van de baggage claim was en kwam hij ons melden dat onze backpacks nog in istanbul lagen. We konden ze zaterdag pas op gaan halen in Semarang. Buiten het vliegveld stond gelukkig onze echte chauffeur wel te wachten. Na een wilde rit door de spits van Jakarta en ontelbaar verkeersovertredingen, waar we doodsangsten uitstonden zonder riem, kwamen we aan in een mooi hotelletje waar we de nacht lekker hebben doorgebracht (voor de helft dan..). Helaas maar een korte nacht want om 4 uur moesten we al weer de pendelbus naar het vliegveld hebben, daar zouden we de bus pakken naar het treinstation. Deze bus scheen niet te rijden volgens de chauffeur, maar zijn 'friend' wilde ons wel even brengen. Na korte twijfel en een bedrag afgesproken te hebben zijn we in de auto gestapt. Na deze mooie deal tussen de chauffeur en zijn friend kwamen we aan op het treinstation. Hier hebben we de tickets gehaald en zijn we op zoek gegaan naar een lekker ontbijtje. Beetje jammer van de thee die smaakte naar de hot coldrex (volgens Vera). Na een dik uur wachten op de trein mochten we de executive class instappen. De trein viel haast uit elkaar, maar we zaten (en sliepen) er prima. Voor naar de wc gaan had je skills nodig: in een schommelende trein proberen goed te richten op een gat in de bodem. Na een indrukkende (Wendy bedoelt indrukwekkende) reis langs sloppenwijken, rijstvelden, spelende kinderen op het spoor, en zelfs de zee (op 2 meter afstand) kwamen we aan in Semarang. Hier stond onverwachts een bordje met onze naam in de lucht, we werden door iemand van het ziekenhuis naar de homestay gebracht! We werden begroet door miss Tuti die ons een rondleiding gaf door de homestay. We hebben de kamers en zijn ‘al’ onze spullen op gaan bergen. Wendy heeft de princess room (met stof), Lonneke de Wifi-loze kamer, Marieke wat huisdieren (familie Gekko) en Vera de big brother room.
Omdat onze spullen nog in Turkije lagen, wilden we wat toiletspullen gaan kopen in een shoppingmall. We vroegen de bewaker of deze weg te lopen was en hoe we dan moesten lopen. Vol overtuiging vertelde de bewaker dat we naar links moesten gaan. Na 10 minuten lopen kwamen we er achter dat in deze sloppenwijk met afvalrivier waar we bij terecht kwamen geen shoppingmall zou liggen. Omdraaien dan maar en weer langs allemaal de Indo’s die keken naar deze 4 bankbiljetjes die over straat liepen. Toch maar een taxi genomen richting de shoppingmall die precies de andere richting op was. We hebben wat inkopen gedaan en lekker gegeten bij Wendy’s. De dag was lang dus daarna onze eerste nacht in Semarang. Vannacht dachten we even dat er een kind vermoord werd, maar dit bleek ons kakketoe Jacob.
Vandaag konden we eindelijk onze backpacks ophalen. We zouden eigenlijk een smsje krijgen als ze aangekomen waren in Semarang, maar zonder deze gehad te hebben zijn we toch maar naar het vliegveld gegaan. Dit was weer lekker Indonesisch geregeld, we konden eerst zonder tickets achter de security check en vervolgens zag Wendy onze tassen staan en rende daar als een malle op af waardoor de baggage claim meneer erg schrok en de rest in hun broek pieste van het lachen. Al met al, we hadden weer onderbroeken, jeej! ’s Middags wilden we naar een andere mall en werden we aan de verkeerde kant afgezet, waardoor we de verkeerde mall te pakken hadden. Dit was een echte Indonesische mall, waar we veel bekijks hadden en zelfs werden gefilmd. Toen we bedachten dat dit niet de goede mall was, liep Lonneke naar een reuze kakkerlak en rende de rest er schreeuwend van weg. Daarna de drukke weg oversteken naar de goede mall. Na het eten nog even op de Simpang Lima geweest, het centrale plein van Semarang, dit was erg gezellig met lokale bevolking. Daarna nog een kort boodschapje bij onze leuke buurtjes wat veel lachmomenten opleverde.
Kortom, avonturen genoeg hier, wij vermaken ons nog wel even!
Groetjes,
Lonneke, Wendy, Vera en Marieke
PS. foto's komen later
-
04 April 2015 - 18:57
Fam. Geven:
Hallo " bankbiljetjes "
Wat leuk om jullie verhalen te lezen en al jullie avonturen mee te beleven. Het is een hele geruststelling dat de backpack heelhuids is gearriveerd. Nog een dagje en dan begint de stage. Allemaal veel succes en natuurlijk zijn wij ook heel benieuwd hoe dat gaat verlopen. Groetjes uit Oirlo -
04 April 2015 - 20:09
Henry & Susanna:
ha, ha, leuk om te lezen. Jullie eerste ontmoeting met Indonesie. Het zal wel een cultuurshock opleveren (het chaotische verkeer, het andere eten, de gekko's en de kakkerlakken, de aandacht die jullie krijgen van de inheemse bevolking). En dit was nog maar het begin.
Veel plezier nog en werk ze a.s. maandag.
sampai jumpa! -
04 April 2015 - 20:56
Merle:
Hoi Wendy, gelukkig is alles toch nog goed gekomen.
Groetjes Merle -
04 April 2015 - 21:17
René Killaars :
Mooi verhaal en gelukkig zijn alle spullen goed aangekomen. Jullie zullen nog heel wat avonturen gaan beleven. Veel plezier verder -
04 April 2015 - 21:40
Inge Killaars :
Erg leuk verhaal! Fijn,dat jullie allemaal weer je eigen spullen terug hebben. Wens jullie veel plezier en succes met jullie stage. -
04 April 2015 - 22:44
Anja Willems:
Dag dames en Wendy natuurlijk
Wat een verhaal zeg !! Als die avonturen van jullie zo door gaan kunnen jullie een dik boek schrijven over al die belevenissen Wij wensen jullie een mooie leerzame tijd toe.
Wendy we hebben weer flink getoeterd en ik heb een goed hulpje gekregen
Gr de Willemskes uit Oirlo -
04 April 2015 - 23:13
Peter En Astrid:
Wat spannend allemaal,we zijn nu al benieuwd naar jullie volgende verhaal.Succes met de stage en tot de volgende blog.Groetjes Peter en Astrid
-
05 April 2015 - 11:07
Annelies En Jack Zeetsen:
Hallo allemaal, prachtig geschreven reisverslag, geeft al een indruk wat jullie tot nu toe hebben meegemaakt. Blijf lekker blogge zodat we mee kunnen genieten van jullie avonturen. Geniet volop van jullie verblijf in den vreemde, we blijven jou Vera, Lonneke, Marieke en Wendy volgen. Groetjes -
05 April 2015 - 11:15
Fam. Nellen :
Hallo meiden,
Wat een spannend en mooi verhaal. En wat een avonturen zeg!
Veel plezier en succes verder. Geniet ervan en we zijn benieuwd naar de volgende verhalen.
Groetjes,
Fam. Nellen -
05 April 2015 - 13:30
Nelly Geven:
Hoi Wendy en vriendinnen voor het leven als je dit alles samen meemaakt ,geniet want de komende tijd zal er toch ook gewerkt moeten worden.wel fijn om jullie zo te volgen zien uit naar het vervolg!!!!!!!!!!!!!!
Heel veel groetjes van ons uit De Rips. oma opa -
05 April 2015 - 18:49
Laura Joosten:
Hallo Wendy en vriendinnen.
Met veel interesse hebben wij jullie eerste verslag gelezen.
Al vele mooie maar ook al een paar spannende momente
meegemaakt.
Maar op zo'n lange reis kan dat voorkomen.
Wij wensen jullie alle vier een fijne stage periode toe.
Een tijd om nooit te vergeten.
Groeten van Opa en Oma.
-
07 April 2015 - 15:03
Ank Nijssen:
Leuk om te lezen wat jullie allemaal meemaken meiden. Nu al benieuwd naar het volgende blog. Wat een avonturen! Geniet van alles en veel succes! Groetjes Ank Nijssen Baarlo.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
